Mandala-Synchroniciteit

Mijn vorige blog vertelde ik dat je voelt als iets buiten je comfort-zone is als je tegen jezelf in je hooft zegt 'dit durf ik niet' of 'dit kan ik niet', de leukste vond ik: "dit is voor mij een “doe maar niet”-gevalletje" 😉 Een ander 'doe maar niet-gevalletje' wat je kunt ervaren is dat je ‘te perfectionistisch’ bent om iets te kunnen maken. Het probleem hierbij is dat je prachtige ‘uitjehoofdkomende-superstrakke-geenlijntjeverkeerd" mandala’s kunt maken maar dat die niet uit hart komen..is perfectionisme dan probleem of een gave?... Ik perfectionistisch? welnee 😉   Altijd heb ik gedacht dat ik perfectionistisch was tot …..ik een kind kreeg die het echt was…toen ineens viel ‘mijn’ controle-willen-houden-tic super mee 😉 Daarbij een perfectionist is dat vaak maar op bepaalde gebieden, nooit op alle vlakken in hun leven, ken je de film "sleeping with the enemy"? iemand die dat dus wel heeft noemen we een psychopaat  😉 😂 

Mandala tekenen kun je op 2 manieren, met je ratio of met je gevoel maar net als bij de yin-yang is een balans hierin het beste. Je tekent de mooiste mandala’s als je ratio en gevoel in harmonie zijn…maar daarvoor moet je ruimte nemen om te groeien....en hoe doe je dat? dat groeien?  Ik roep  altijd...buiten je comfort-zone....daar zit je groei!  Maar dan moet je wel weten wat die comfort-zone is en hoe je erbuiten komt  😀 Je comfort-zone waar zit die? Wij mensen zijn gewoonte dieren, houden van het bekende, vertrouwde, het veilige. Loop (in gedachten) maar even je woonkamer in en ga op de bank zitten. Je zit nu op de plek waar je altijd zit toch? en ga eens aan de andere kant van de bank zitten, hoe zit dat?  Nog zo’n voorbeeld is, sla je armen over elkaar, eh leg wel even je telefoon of tablet veilig weg maar zo dat je wel verder kunt lezen…die armen over elkaar dat doe je op een voor jouw vertrouwde manier... welke hand zit bovenop je arm en welke eronder?  Wissel dat

Vorig weekend zijn er  4 mandala’s op de bus gegaan voor een lieve vriendin…Mijn man, die met me mee naar het postkantoor is vraagt me wat er in de enveloppe zit. Ik vertel hem van de mandala’s. “Die mandala’s waar je heel de week mee bezig was? geef je die zomaar weg? Jaah en dat voelt zoooo goed. Het valt me vanmorgen in waarom… Gewoon omdat ik er niet aan gehecht ben…het is wel mijn creatie maar niet van mij, ik heb er met veel plezier aan gewerkt…maar dat wil niet zeggen dat ik er niet meer zonder kan....dat is wat boeddhisten ook doen met hun zandmandala’s, na urenlange concentratie en priegelwerk…als ze de laatste korreltjes hebben gelegd vegen ze met een doek ritueel maar pardoes hun werk weg! Lessen in onthechting 😀 kijk eens naar dit prachtige filmpje Wanneer je nergens en aan niemand gehecht bent,  kun je het niet verliezen en kan het je geen leed bezorgen  —Boeddha— Lessen in onthechting Verhuizen is een hele grote les in het onthechten…zo ook voor ons...w

Ik ben altijd weer super verbaast hoeveel verschillende mandala’s er kunnen ontstaan uit èèn basis ontwerp. Natuurlijk net zoveel verschillende als er mensen zijn maar ook dat iemand van dat basis ontwerp zelf weer heel verschillende ontwerpen kan maken. De 10-puntige ster was ook een zeer succesvolle en er waren meerdere mensen die 1 of meer uitvoeringen van dezelfde mandala maakten. Allemaal heel verschillende.   We are all visitors to this time, this place.  We are just passing through.  Our purpose here is to observe, to learn, to grow, to love…and then we return home  —Aboriginal proverb  — Nog een keer de 10 puntige ster mandala 10-puntige ster in Aquarel Na het maken van mijn originele mandala werd ik op mijn beurt weer geïnspireerd door een mandala die in de groep voorbij kwam en waarbij de tekenares er een leuke uitvoering van had gemaakt. Heel simpel maar mooi: gewoon de basis had genomen en de vlakken ingekleurd.  Dat zette mij aan om mijn aquarel kwast